müşâkele ::: (a. i. şekl'den) : 1) şekilce bir olma, benzeme. 2) ed. birinin söylediği bir sözü, diğerinin az çok evvelki mânâya zıt olarak kullanması, [meselâ : kaleme devam edip etmediği sorulan havaî bir adam hakkında : "kendi bâzan gelir amma, sözü gelmez kaleme" denilmesi gibi]

müşâkele ::: (a. i. şekl'den) 1) şekilce bir olma, benzeme. 2) ed. birinin söylediği bir sözü, diğerinin az çok evvelki mânâya zıt olarak kullanması, [meselâ : kaleme devam edip etmediği sorulan havaî bir adam hakkında :