Müstakim ::: (a. s. kıyâm'dan) : 1) doğru, düz, dik. Sırât-ı müstakim : hakk yol.

müstakim-ül’Cenâh ::: zool. düzkanadlılar : çekirge. , gibi. 2) temiz, namuslu, doğru.

müstakîm ::: dosdoğru , istikamet üzere olan , dosdoğru olan

mustakim ::: doğru , düz , dosdoğru