mübalâğa ::: (a. î. bülûg'dan) : 1) işi, bir şeyi çok büyütme, pek ileri vardırma. 2) pek fazla, çbk aşırı. 3) küçük bir şeyi büyük gösterme, fr. exageration.

mübâlâga-i Acemine ::: Acemlere yaraşır surette yapılan mübalâğa.

mübalâğa ile ism-i fail ::: a. gr. "fa'al" kalıbına uyan kelimelerin ifâde ettiği : "en, pek, çok" mânâsını taşıyan şekli : ["bevvâl, halâ] , cevval, gaddar. . " gibi]

mübâlağa ::: abartartma , abartı , abartma

mübâlâğâ ::: abartma

mübalağa ::: ‬abartma

mübalağa ::: abartı