TARiH ::: Hâdiseye vakit tayin etmek. * Vak'anın vukuuna tayin olunan vakit. Zaman tesbiti. * Geçen hâdiseleri kaydetmekten hâsıl olan ilim. * Vak'anın vukuuna vakit tayin eden söz ve makam. * Memlekette vâki olan hâdiseleri zamana nazaran tertip ve sırasıyla zikir ve beyan eden kitap.

TARiH ::: İşe yaramaz diye bir kenara atılmış nesne.

tâbih ::: (a. s. tabh'dan) : 1) pişiren, aşçı, (bkz. : aşpez). 2) hek. ateş yapan, ateşli. Hummâ-yi tâbih : ateşli sıtma.

târih ::: (a. i. c. : tevârîh) : 1) târih.

târih-i edebiyyât ::: edebiyat târihi.

târih-i husûsî ::: husûsî (*özel) târih.

târih-i umûmî ::: umûmî (*özel) târih. 2) "ebced" hesabiyle düşürülen târih.

târih-i nebeân ::: çıkış, kaynama zamanı, [nehirhakkında]

Tarih ::: Divan edebiyatında şairlerin doğum, ölüm, büyük bir yapı ya da önemli olayları belirtmek amacıyla sürdürdükleri gelenek.

tarih ::: hadiseye vakit tayin etmek , vak'anın vukuuna tayin olunan vakit , zaman tesbiti , geçen hadiseleri kaydetmekten hasıl olan ilim , vak'anın vukuuna vakit tayin eden söz ve makam , memlekette vaki olan hadiseleri zamana nazaran tertip ve sırasıyla zikir ve beyan eden kitap , işe yaramaz diye bir kenara atılmış nesne

tâbih ::: (a. s. tabh'dan) 1) pişiren, aşçı, (bkz. : aşpez). 2) hek. ateş yapan, ateşli. Hummâ-yi tâbih : ateşli sıtma.

tarih ::: gün

TARİH :::