mesken ::: (a. i. sükûn'dan. c. : mesâkin) : sakin olacak, oturulacak yer, oturulan ev. (bkz. : beyt, hâne, ikamet-gâh, menzil, me'vâ).

mesken-i şer'î ::: huk. [eskiden] ikamete elverişli, mutfak ve şâire gibi teferruatı hâvî olan mesken.

mesken ü medfen ::: oturacak ve gömülecek ver.

mesken ::: oturulan yer , yurt tutmak , ev

müsekkin ::: sakinleştirici , yatıştırıcı

mesken ::: ‬konut

müsekkin ::: ‬sakinleştirici

müsekkin ::: yatıştırıcı